Gurur

İmam hatipten mezun olduğum halimi düşünüyorum, hiç gurur duyulacak bir halim yoktu. Ezberlerim, inançlarım ve inatlarım vardı. İlahiyat bitirmiş halime bakıyorum, onunla da gurur duyamam. Alınacak çok yolum, düşünecek çok meselem vardı. Bugünkü halime bakıyorum, bununla hiç gurur duyamam, hâlâ yazmam düşünmem araştırmam gereken binlerce başlık var. Benim ömrüm bana vefa etmeyecek.

İnsanın sahip olduğu bir şeyle gururlanması kadar aptalca bir şey yok. Çapın o kadar yani. İneğin idrarıyla göllenmiş topraktaki saman çöpüne konan sivrisinek kendini kaptanı derya sanmış. İdeolojiler hadi olsun da havuz olsun. Hiçbirine mensubiyet gurur için yeterli değil. Gurur’un kendisi bir defa yetersizlik ifadesi.

X’liyim gururluyum, X mezunuyum gururluyum. Gurur dediğin şey gurultudur bildiğin, havadır. Hava dediğin bir açar bir bozar. Kökü, dalı, budağı yoktur. Bilinçsizdir.

Bilinçli bir insanın acısı, kaygısı, huzuru, mutluluğu olur ama gururu olmaz. Gurur ilkelliktir. Neyle gurur duyduğuna baksın şöyle bir insan mutlaka içi boştur. Kendine dair hiçbir şey yoktur, hep başkasınca dillendirilmiş sloganlar vardır.

Köpüğün üzerine konmuş bir sineğin dağın zirvesindeyim zannından daha öte bir gerçekliği yok bu gururun. Çalışmanın semeresini görmek gurur değil güven verir. Başarı, başaranı gururlandırmaz. Çünkü yok seviyesinden oralara nasıl geldiğini kendisi bilir. Bir anda şapkadan çıkmamıştır o. Uykusuz geceler, terli gündüzler, bunaltılı saatler, tedirginlik dolu saniyeler, bu kadar emek ya boşa giderse nöbetleri vardır o anın ardında.

Gurur, boşlukta süzülen bir kuşun yüksekten bakışı gibi anlamsızdır. Kanatların sahibi odur, emek vermemiştir, doğduğundan beri uçuyordur. Bir kuş kadar hafif olmak gerek gururlanmak için. Çınarların gururu yoktur, şerefi, mazisi, her bir anın dibe değen kökleri vardır. Ağaçlar uçamadığı için üzülmez, kuşlar onların dallarına tüner. Kuşlar ağaçlarla gurur duyabilir, ağaçlar kendisiyle gurur duymaz. Hangi emeklerle, inatlarla büyüdüğünün farkındadır.

Ahmet BAYRAKTAR