Nâzımca…

Yaşaman da
   umrunda değildir kimsenin
        ölmen de
           bütün iş
               ağız dolusu gülmende

Gülüşte gül vardır
      ağlayışta ağ
          yaşamak hünerdir
              ağ’a takılmadan
                 evet bu kalleş bir çağ

Zordur belki eğilip bükülmeden
       incilerin dökülmeden
             insan kalabilmek
                 yolu yok direneceğiz
                      bir yudum su
                         bir parça bulut
                           biraz ekmek diyerek

Ve kurdu kuşu börtü böceği
    kardeş bilip
       ve gömüp kanırtan acıları tarihe
           unutup kör karanlıklarını kötünün
              “aslolan hayattır,
                 beni unutma hatçem…” diyeceğiz….