ben böyle eksik bir hüzün
inceldiği yerden kopsunlu bir
hayatın ince yerinde
bir ispinozun, onu da tanımam ya,
evet diyelim ki bir ispinozun sol
kanadında
eğreti bir uğur böceğiydim
göklerden düşmeden önce
eşikteki ekmek kırıntısı gibi
kalakaldım bismillah…
ben böyle biraz
oğrun kocamış çocuktum
medar-ı maişet derdiyle
ellerim kalemden önce
diken kavradı
nazenin bir gül peşinde…
karangu bir gecenin
alacasında
bir gün
eyitti babam:
oğul oğul
sevmezse yürek
yüz gram ettir
unutma
gir yaz bahçelerine divanın
sev yaz
sev yaz
sevi yaz…
sonra ürkmüştü atı
devamını getiremedi
işte o günden beri
yani avşar babamın
gümüş eyerli,
alev yeleli,
eşkini yürüyen atı
gördüğü ilk karaltıyı
sevgili bilip
rüzgâr biçip
fırtına bıraktığında geride
düşündüm
şiir de bir yılkı mıdır
ele avuca sığmayan…
atım ürktü
yaya kaldım babam gibi
ırladım gidenlerin
ardından
ömrüm yazdığımı silmekle geçti
dönmedi o pegasus
hiç dönmedi…
Mehmet BİNBOĞA
Son Yorumlar