Seveceksin!

Şımarıklık, kibir, haddini bilmezlik, nankörlük hatta hatta terbiyesizliktir sevmemek!

Kuşlar, onlar iyi ki her yerde var. Kanaryayı, bülbülü, sakayı seviyorsan, akbabayı da kuzgunu da…

Tanrı onları gör ve uzuvlarının kıymetini bil diye yaratmıştır. Körü, topalı, dilsizi, sağırı en az sıhhatli bir insan, hatta daha da fazlasıyla…

Gülle ot arasındaki fark sadece görüntüdür. Zambağı, karanfili, nergisi seviyorsan, ısırgan otunu da…

Nefret, kin bir yaşam törpüsüdür. Tüm dünya halklarını seveceksin. İlla beyaz demeyecek, sarısını da siyahını da…

Her gelen şu ya da bu şekilde gider. Ya ruhen ya da bedenen. Gelenleri, kalanları hatta eyvallah demeden gidenleri…

Esmer, sarışın, kumral… Kısa, uzun, güzel, çirkin demeyecek, insanı insan olduğu için…

Lavantanın, nanenin, hanımelinin kokusunu seviyorsan “ceset çiçeği”nin (titanum arum) kokusun da…

Her insandan dünyada bir tane bulunur. Herkesin kendinin kaleme aldığı bir hayat “anayasa”sı vardır. Bu nedenle günahıyla, sevabıyla, doğruları ve yanlışlarıyla…

Yaşam bizim değil, kendi istediği insanları çıkarır karşımıza. Bu kişilerden gelecek ihanetleri, haksızlıkları, hırsızları, soysuzları…

Hayvanlar “laf” olsun diye yaratılmamıştır. Kirpiyi, kediyi, tilkiyi seviyorsan yılanı, akrebi, börtü böceğini…

Dünya sevgi üzerine kurulmuştur. Su toprağı, toprak ağacı, ağaç meyveyi sevmiştir. Meyveyi de biz.

Sen de

Ama az, ama çok her şeyi;

SEVECEKSİN!

Kibir bir hastalıktır. Seni seveni, sevmeyeni, nefret edeni… Kıskananı, çekemeyeni… Sarılanı, darılanı…

Nereden geldiğini unutma! hepsi senden bir parça taşır. Sadece anne babanı değil, tüm kardeşlerini… Hısım akrabayı…

Varoşlarda da yaşasan; mahalleni, semtini, şehrini, ülkeni…

Hiç gezmemiş olsan bile; dünyadaki deniz ve karaları. Ovaları, yaylaları, dağları…

Her doğa olayının bir sebebi vardır. Yağmura kızmayacaksın. Güneşe tapmayacaksın. Karı, güneşi, ayazı, rüzgârı…

İnsanlar ne istedikleri için doğar ne de istedikleri için ölür. Zengin, fakir, genç, yaşlı tüm insanları…

Seçici olmak şımarıklıktır. Kırmızıyı, pembeyi, moru, yeşili… Renk değildir ama en çok beyazı…

Din Allah’la kul arasındadır. Herkesin özgürlük alanıdır inanç. Dindarı da kafiri de Hıristiyanı da…

Camileri, kiliseleri, dergâhları… Hastahaneleri de mezarlıkları da…

“Kadın bir şeydir, erkek de bir şey. İkisi birleşir her şey olur.” Kadın erkek didişmelerinden bıkmış bir dünyada yaşıyoruz. İki cinsi birbirine düşürmektense her ikisini de…

Bütün sanat eserleri biraz yaşanmışlık, biraz hayal, biraz ruhtur…. Şiiri seviyorsan resmi de heykeli de…

Ama az, ama çok her şeyi.

SEVECEKSİN!

Sevmemenin, beğenmemenin, nefret etmenin insan tekine kazandıracağı hiçbir şey yoktur. Eğer severseniz sevilebilirsiniz ancak. Severseniz mutlu olursunuz. Sevmemek, mutsuzluğun göbek adıdır.

Düşmanlarınız olmazsa dostlarınızın kıymetini anlayamazsınız. Düşmanlarınıza da dostlarınıza da dikkat ediniz. Göreceksiniz ki düşmanlarınız azaldıkça dostlarınız çoğalacaktır.

Yemeseniz de olur. Bu dünyanın sonu anlamına gelmez. Siz domatesi, lahanayı, pırasayı sevmiyorsanız; o da sizi sevmez. İçinde bulunan onlarca faydalı maddelerden vücudunuzu mahrum bırakırsınız. Her yaratılan farklı nedenlerle yaratılmıştır. Yaratılanların içinde kendine ve doğaya tek zarar veren; insan denen yaratıktır.

Her yaşanan olay, bir sonra yaşanacak olanın ön uyarısıdır. İhanete uğradıysanız, kandırıldıysanız bu bilgi dağarcığınıza kayıt edilen ve her an baş vurabileceğiniz “tecrübe ansiklopedisi”ne bir şeyler eklemektir.

Etrafınızda bencil, kendini beğenmiş, nankör, cahil… insanlar da olacaktır. Bunlar sizin ders kitaplarınızdır. Dersinizi iyi çalışırsanız çevrenizdekiler kendiliğinden değişecektir.

Eğer hâlâ sevmemekte ısrar ediyorsan; savaşları sevme, silahları sevme. Ülkelerin sınırlarını sevme.

Dünyada hatta kainatta hiçbir madde, hiçbir olay “nedensiz” olmaz/bulunmaz.

Her “neden”i,

Ama az, ama çok

SEVECEKSİNİZ!

ÖNCE KENDİNİZİ SEVMEKLE BAŞLAYIN SEVMEYE.

AYNA (beyin) İNSANIN KENDİNİ GÖRMESİ İÇİNDİR.

Nida ÖZ