Ve yine oyun biter. Günün sonunda görevini tamamlamış olmanın huzuruyla her akşam olduğu gibi yorgun argın bir şekilde, elinde patlamadan kalmış bir kaç balonla sahne arkasındaki tahta sandalyene çöker kalırsın işte. O baloncuklarla bir gün bütün geçmişini; dert, sıkıntı, ayrılık, ihanet, özlem ve ağırlıklarını geride bırakıp bulutlara doğru uçacakmışcasına masalımsı bir ümidle beklersin…
Anne babalarıyla birlikte çocuklar güzel vakit geçirmiş, gülüp eğlenmiş, sirk patronu Mefail Bey gelen hasılattan memnun kalmıştır.
Şimdi gerçek hayata açılan kapı önündeki aralıkta yüzündeki renkli maskeyi çıkarıp iyice temizlemeli, kostümlerini değiştirip maun gardroba asmalı ve son seferine yetişmek üzere Kurtuluş Otobüs Durağına doğru hızlı adımlarla yürümelisin…
Hayır hayır, aklından bile geçirme! Bir gün hayalle hakikati karıştırıp palyaço kostümünle sokağına, bakkalına, evine gitmeyi düşünüyorsun ya; böyle bir delilik yapma sakın. Oyun oynama bizimle. Hafazanallah işinden bile olursun sonra…
Bilirsin bu dünyada muziplik bir tek sana yakışmaz!
Kısa bir zaman diliminde bu kadar ters giden işlerinin olması anormal bir durum. Üstelik konu komşuya pek çok da iyilikleri varken.
Kendisi hasta, kalçasına protez takıldı. İşinde iflas etti. Kızları eşleriyle problemli. Oğlu önemli bir rahatsızlık geçirdi. Arabası çalındı. Evinin anahtarını kaybetti. Tavuklarını köpek boğdu…
Acaba yağmur hızında inen bu kadar bela ve musibeti çağıracak ne yapmış olabilir diye yakın arkadaşına sordum.
‘Ben de düşündüm taşındım. En sonra şu sebebe bağladım. Annesinin tek oğlu ve yaşlı annesine bakmıyor. Annesinin duasını alamadığı gibi bedduasını alıyor’ dedi.
Sacit TÜRKER
Son Yorumlar