Kaç bahar gördü bu topraklar
Kaç kez çiçeklendi ağaçlar
Kaç kez sevinç çığlığında uçuştu havada kuşlar
Kaç kişinin susuzluğunu giderdi şu çeşme
Kaç kış geçti karbeyaz
Yıldızlaştı buzlar camlarda
Dışarıda kan donduran ayaz
Kaç zemheri geçti yalnızlık kuşanmış
yokluk yoksunluk içinde
Pencereleri döven rüzgarlar
Bir diyardan diğerine savrulan yaprak
Gözleri çevreleyen koyu gölgeler
Hüzün sımsıcak harlanan ateş gibi
Derinden insanı sarıp sarmalar
Ne ilk giden sensiz ne son kalan benim yalnız
Ne de ılık yaz akşamlarını geçiren kimsesiz
Kuytuya saklanmış kaygısız kahkahalar
Seninle hiç yaşanmamış gibi
Öksüz bir mezardan bana el sallar
Serap Alpaslan ÖZDEMİR
Son Yorumlar