Araf

Kimi vakit ummadık umut doğuruyorsun
Kimi an bakışınla sevda yoğuruyorsun
Ebedî sükutunda beni çağırıyorsun
Vuslat hicran arası sıratlar örüyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Gece güne dönüyor sen düşte kalıyorsun
Hayalinle aklımı başımdan alıyorsun
Sensiz geçen her günü ömrümden çalıyorsun
Bir serabın içinde sonumu görüyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Bazen kanlı bir hançer bazen gül oluyorsun
Bazen alevden nehir bazen kül oluyorsun
Bazen mukaddes kevser bazen lâl oluyorsun
Ben tükendim kederden günbegün eriyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Aniden kayboluyor sonra görünüyorsun
Yunus olup dergâhta sırra bürünüyorsun
Gönül seccadesinde sinden arınıyorsun
Ben dost oldum ecelle can alıp veriyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Savunmasız kalbimde bazen kanlı ihtilal
Karanlık alemimde bazen yegane cemâl
Uğruna adandığım bayrağımdaki hilal
Olup şanlı rengine cismimi sarıyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Bir rüyayken tan vakti periye dönüyorsun
Gülde rayiha olup ruhuma siniyorsun
Nurdan kanatlarınla semadan iniyorsun
Feryat ile uyanıp kıblemi soruyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Bazen coşkun pınarım bazen cansızlığımsın
Bazen kalabalığım bazen sensizliğimsin
Bazen tende son nefes bazen sonsuzluğumsun
Bezm-i elestten beri yarımı arıyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Kâh Yusuf zindanında kâh Züleyha ahında
Pir katında dönülen Bektaşi semahında
Neyzen’in çığlığında kırık ney segâhında
Tefekkür girdabında hiçliğe yürüyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Nedamet kuyusunda bazen bedduamdasın
Niyazgâh avlusunda en içli duamdasın
Lokman’ın avucunda savrulan devamdasım
Vav olup eteğine yüzümü sürüyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Kaf dağımın esrarı bahtımın otuz kuşu
Kalbimin tek maliki güneşimin doğuşu
Mübarek eşiğinde seyret bu yok oluşu
İman edip kadere toprağa giriyorum
Kan tutan gecelerde karanfil deriyorum

Ülkü OLCAY

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *