Notu: 9
Yönetmen: Rakhshan Banietemad (Rahşan Beni İtimad)
İran sinemasından bir örnek. Evet böyle bir kategori var. Çünkü İran filminin bir dili var. Neden 10 değil? Filmin kusuru mu var ki 10 vermedik? Hayır. Filmin hiçbir kusuru yok. Ama 9. Zira yüzeysel asla değil ama yalınkat bir hikâyesi var diye düşündüm. Üç kızı da yıllar önce evlenip ayrı şehirlerde yaşayan orta yaşı geçkin erkeğin, eşi de ölüp koca evde tek başına kalınca hissettiği yalnızlığa uyum gösterememesinin hikâyesine tanıklık ettik. Filmin odak noktası bu.
Resul varlıklı biri. Sadece domates yetiştiricisi bir çiftçi değil domatesi salçaya dönüştüren bir imalatçı da. Üstelik değerleri olan, vicdanlı bir erkek. İlk karşılaşmada böyle biri, tarlasında ırgat olarak işe başlayan pek de genç ve güzel olmayan yoksul Nobar’a nasıl mim koyar ve o sert görünüşlü ve tavırlı Nobar da aynı mimi ona koyar? Gel de Cupid’in okuna inanma.
Bu bir ilk bakışta aşk değil. Ama ilk bakışta “o biri” deme hali. Nobar’in tek özelliği yoksul ve sert tavırları mı? Hayır, Nobar bir kişilik. Nobar gururlu bir kadın, aman evleneyim, başımda erkek olsun, beni, annemi, kardeşlerimi bu yoksulluktan kurtarsın beslesin demeye tenezzül edenlerden değil.
Peki bu aklın takıldığı gönlün kanat çırptığı alaka burada kalır mı? Kalmasın tabii, ama peki kızlar ne diyecek? Nobar hayat tablosunun iradesi dışında boyanmasına eyvallah eder mi? Bence, o tren durdu. Nobar da kardeşleriyle o trene bindi ve gitti. Her ne kadar Film Arkası’nda yorumcularımız trenin tekerleği arasından görülen Resul’un Pejo’sunun yetişeceğini umut etseler de…
Nilgün ÇELEBİ
Nereden izleyebilirim acaba?